na Wczasy nad morzem

wczasy, wakacje, urlop

< Poprzednia  1  [2]  3  4  Następna >

Pucki Ratusz

28 lutego 2013r.

Ratusz 30 nych pozostałością godła króla szwedzkiego Knutso-na, według innych miał być spuścizną po wieloletnim władztwie gdańszczan, którzy jakoby użyczyli Puckowi jednego lwa ze swojego herbu miasta. A miejscowi Kaszubi dotąd powtarzają starą legendę, jak to sami ojcowie miasta zaprosili lwa na tarczę herbową, chcąc w ten sposób podkreślić dzielność i godność swojego grodu. Łososia natomiast wybrał sobie do towarzystwa już sam lew, który, będąc przypadkowo świadkiem podwodnego pojedynku tej ryby z węgorzem, do łososia wtedy zapałał uczuciem przyjaźni.


Muzeum Ziemi Puckiej

28 lutego 2013r.

Muzeum Ziemi Puckiej, fragment izby kaszubskiej owe starostwo z rąk spadkobierców króla Jana III Sobieskiego i następnie przekazał je swemu stryjecznemu bratu wojewodzie inflanckiemu Piotrowi Jerzemu Przebendowskiemu. Piotr Jerzy około roku 1729 powiększył swoje posiadłości o dobra rzucewsko-wej-herowskie, stając się tym samym jednym z najza-możniejszych ludzi XVIII-wiecznego Pomorza (pod koniec życia posiadał około 60 wsi, miasto Wejherowo i dwa starostwa). Dodatkowego splendoru przydało mu małżeństwo z Urszulą Potocką, córką marszałka nadwornego koronnego Stefana Potockiego.


Zabytki Pucka

28 lutego 2013r.

ZABYTKI "Na brzegu samym, tuż przy morzu, leży [...] miasteczko Puck, stare sięgające książąt pomorskich, znane z jedynego portu Rzeczypospolitej, dziś stolica powiatu. Port mały, cichy; stoi w nim na kotwicy zwykle kilka tylko kutrów rybackich. Nad nim wznosi się, wydając się stąd od niskiego brzegu potężnym, olbrzymi {...] kościół pucki" (Bernard Chrzanowski, Z wybrzeża..., 1920). I ten obraz bez zmian pozostał do dziś. Podziwiać tu można nadal niewielki prostokątny rynek okolony XVIII- i XIX--wiecznymi kamieniczkami i piętrzącą się ponad dachami bryłę kościoła, a także wąskie uliczki z tak charakterystyczną dla tego miasta mieszkalno-gospo-darezą zabudową.


Domy mieszkalne w Pucku

28 lutego 2013r.

DOMY MIESZKALNE Istniejące do naszych czasów domy mieszkalne Pucka pochodzą w głównej mierze z XVIII, XIX i obecnego stulecia. Tworzą one nader interesujący pod względem architektonicznym zespół, urzekający widza swą staroświecką urodą. Piękne są zwłaszcza smukłe kamieniczki z ozdobnymi szczytami, ustawione wokół niewielkiego rynku, zajmującego środek miasta. Ponad ich stromymi dachami widnieje masywna bryła kościoła parafialnego. Natomiast w wąskich przyrynkowych uliczkach uważny obserwator dostrzeże różnorodność form stojących obok siebie domów i mieszkalnych i gospodarczych. Te ostatnie zachowały się także na małych podwórkach, położonych na tyłach kamienic rynku.


Pucki Zamek

28 lutego 2013r.

ZAMEK I FORTYFIKACJE MIEJSKIE Najstarszą budowlą obronną Pucka był gród kasztelański. Niestety do dziś nie udało się ustalić jednoznacznie miejsca jego lokalizacji. Przypuszczać jedynie można, że znajdował się on w północno--wschodniej części dzisiejszego miasta, w rejonie kościoła parafialnego pw. świętych Piotra i Pawła. Nieznana jest też data budowy grodu, na ogół przyjmuje się, że powstał on około połowy XIII wieku. Zagłada nastąpiła prawdopodobnie w pierwszej połowie XIV wieku. Władcami grodu byli kasztelanowie, których z imienia znamy tylko trzech: Ścibora, Wojciecha i Unisława. Po opanowaniu Pucka w XIV wieku przez rycerzy Zakonu Krzyżackiego, miejsce kasztelana zajął urzędnik krzyżacki, pełniący funkcję rybickiego.


Ważniejsze żrudła i opracowania Pucka

28 lutego 2013r.

WAŻNIEJSZE ŹRÓDŁA I OPRACOWANIA Najważniejszy materiał źródłowy dotyczący dziejów Pucka, jego rozwoju urbanistycznego i zabytków, znajduje się w zbiorach Wojewódzkiego Archiwum Państwowego w Gdańsku. Pod sygnaturą 519 mieści się tata zbiór akt dawnej Rady Miasta Pucka z lat 1348—1945. Zbiór ten, przeniesiony z Pucka do Gdańska w roku 1903, zawiera m.in. oryginał przywileju lokacyjnego z roku 1348, wszystkie nadania królów polskich i starostów, księgi kasowe, materiały statystyczne i dokumenty policji budowlanej.


BARWY MORZA

19 kwietnia 2013r.

BARWY MORZA Morze zmienia niemal codziennie swą barwę. Błękitne podczas dni bezwietrznych i słonecznych, staje się sinostalowe podczas sztormu. Najważniejszymi czynnikami, wpływającymi na zabarwienie wód, są: oświetlenie słoneczne, kąt padania promieni słonecznych, stopień zachmurzenia nieba, głębokość wody, jej zasolenie, zawartość zawieszonych w wodzie drobnych cząstek nieorganicznych, żyjątek tworzących plankton oraz rodzaj dna. W zależności od kompozycji powyższych czynników otrzymujemy rozmaite obrazy kolorystyczne wody: Lazurowe Wybrzeże — wody dobrze prześwietlone, czyste, mało zasobne w zawiesiny i plankton; Morze Białe — zawdzięcza swoją nazwę lodom pokrywającym zwłaszcza zimą jego wody; Morze Czarne — ciemny, surowy koloryt podczas burz i pochmurnego nieba; Morze Żółte — zawiesiny gliny lessowej przynoszone przez wielkie chińskie rzeki, głównie Jangcy-ciang (podobne zjawisko obserwujemy zresztą u ujścia Wisły, w okresie gdy rzeka niesie wodę z roztopów wiosennych ); Morze Czerwone — kolor tego morza, który znalazł wyraz w jego nazwie, pochodzi od purpurowo-nie-bieskich wodorostów masowo tam występujących.


Strona 2 z 5, < Poprzednia  1  [2]  3  4  Następna >